Onlangs was ik op visite bij een vriend die ik al jaren ken. We hadden elkaar al een hele tijd niet meer gezien en vonden dat het tijd was om weer eens een keer een avond ouderwets te bomen over alles wat maar voor handen ligt.
Ik ken deze vriend al sinds mijn eerste baan - hij was daar een collega van me, we kwamen per toeval met elkaar te praat zoals dat zo vaak gebeurd in een werksituatie en we zijn elkaar eigenlijk nooit meer uit het oog verloren. Hij is vaak met me meegegaan naar concerten - we hebben nagenoeg dezelfde smaak in muziek. Zoals ikzelf is ook hij erg creatief, plus hij woont een kilometer van me vandaan. Dat alles opgeteld maakt dat we elkaar niet als vreemden beschouwen, zelf na een half jaar niet van elkaar te hebben gehoord. Daarbij komt nog dat zijn leven er compleet anders uitziet dan het mijne. Hij heeft huisje, boompje en beestje, en ik....wel, laat ik het er op houden dat ik een huisje heb en nog altijd mijn weg probeer te vinden in deze wereld.
Enfin, we zaten te praten over ''old times'' en kwamen op het aloude onderwerp wat klaarblijkelijk onder mannen besproken dient te worden - het boompje en het beestje. Hij heeft zijn huidige vriendin leren kennen op een festival in den Bosch, wonen inmiddels samen en hebben een dochter. Lola heet ze. Genoemd naar het nummer van The Kinks. Ze zijn inmiddels al tien jaar samen, niet getrouwd maar gelukkig samen.
En toen vroeg hij de vraag. Of er een mevrouw Mari bestond. Ik antwoordde ontkennend. Helaas heb ik die nooit mogen ontmoeten. En of ik dat jammer vond.
Wel, zeker vind ik dat jammer. Ik heb in mijn optiek er alles aan gedaan om iemand te ontmoeten, alleen is het er nooit van gekomen. Dating sites, apps, uitgaan, you name it. En zeker nadat ik uit Engeland ben teruggekomen heb ik naar mijns inzien - mede ook omdat mijn zelfvertrouwen toen wat beter was - best wel vaak geprobeerd om ook maar een poging te doen mezelf in het liefdesleven te begeven. Helaas is dat op niets uitgedraaid. En uiteindelijk was ik zo klaar met de afwijzingen en iedere keer hetzelfde verloop dat ik besloten heb om alles op het spontane vlak te schuiven. Whatever happens, happens. En als het niet gebeurd, dat is dat maar zo. En dat is jammer, want ik mis hierdoor wel veel van hoe een leven eruit kan zien. Er is toch niets mooiers dan als papa met mama en je kind een dagje ergens naar toe te gaan, een verjaardag van je kind te vieren, je kind te zien opgroeien, verliefd te zijn, of met mama het leven te vieren?
En toen vroeg hij de vraag die ik nooit en te nimmer van hem verwacht had. ''Heb je dan nog nooit seks gehad''?
Jawel, ik heb seks gehad. Twee keer om precies te zijn.
De eerste keer was puur uit interesse. Ik wilde weten wat het was, hoe het was. Het is niet ingewikkelder dan dat. Ik heb een privé huis gebeld (na een email van een kilometer lang - insiders weten dat dat mijn trademark is) en heb ze gevraagd of ik eens langs mocht komen voor mijn eerste keer. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan. De seks was OK (denk ik) maar ik voelde zo'n afstand tussen mijn date en mij dat ik het de tweede keer over een andere boeg heb gegooid - ik heb een dame thuis ontvangen. Maar ook dit......ik miste een klik. En heb ik het hier dus maar bij gelaten. En ik weet nagenoeg zeker dat beide keren de dames liever iemand anders in hun nabijheid hadden gehad. Het financiële gedeelte was voor de dames de drijfveer. Logisch, want normaliter is seks toch alleen iets voor als je elkaar aantrekkelijk vindt, zowel op uiterlijk als innerlijk vlak. En voor mij was dat op dat moment in orde, maar voor hen.....En ik snap het maar al te goed. Mijn uiterlijk is nu niet ideaal, en dat is prima. Ik ben wie ik ben. En mijn kwaliteiten liggen elders.
Het was eruit voor ik er erg in had. En nog nooit was ik zo open geweest naar iemand toe over dit. Inmiddels drie jaar geleden na deze twee pogingen ben ik nog altijd ervan overtuigd dat seks alleen werkt als je allebei klikt op het innerlijke en het uiterlijke. En als dat niet zo is, dan beter bij het innerlijke blijven. En iemand die mij verkondigt dat het niet zo is....wel, dan heb je een discussie aan de hand. Je maakt mij niet wijs dat mensen graag seks hebben met een lelijk iemand. Ook niet als die de eerste in de rij is voor een plaats op de troon van Engeland. Het is zoals het is.
Er viel een lange stilte. Ik zag hem nadenken. En ook zag ik dat hij even niet wist wat hij moest zeggen.
Ik vroeg hem of hij onlangs nog iets leuks had gedaan met vrouw en kind. Gewoon om de stilte te doorbreken.
Ze waren wezen zeilen. Op een meer ergens in Friesland. Een drie daagse tocht met een paar overnachtingen erbij.
Zeg nou zelf - dat is toch veel mooier dan met twee personen naakt in bed het leven te leven?
En dat is het hem nu juist - dat weet ik dus niet. En dat zal zo blijven. Dat is geheel geen ramp, er zijn legio mensen die hetzelfde meemaken als ik. Ik verkies om met mensen (met name vrouwen, maar ook mannen) om te gaan als vrienden. Om wat te betekenen voor elkaar door dik en dun. En om elkaar te waarderen voor wie je bent. Elkaar bij te staan in goede en slechte tijden. Het helpt trouwens wel dat mijn libido al jaren zoek is. Na het debacle van de twee pogingen tot ''Debauchery'' is dat nagenoeg verdwenen. Ik praat er niet over, maar het is wel zo. En geen ramp - er zijn ergere dingen op de wereld. Mocht ik die libido nog gehad hebben dan was het misschien wel een heel ander verhaal geweest.
Hij vond het knap dat ik er zo over kon praten.
Dat is het ook. Ik heb het lang voor me gehouden. Iets wat voor velen zo gewoon is, is voor anderen nagenoeg onhaalbaar. Maar wat voor mij gewoon is, is voor vele anderen onhaalbaar. Vriendschap tussen man en vrouw als alleen vrienden. Er zijn niet zo veel mannen die dat kunnen. Sterker nog - die zijn in heel Nederland op een hand te tellen.
Onwards en upwards. Er blijven nog genoeg leuke dingen over in het leven.
Reactie plaatsen
Reacties