Mijn oma zei me vroeger al dat ik uit een schutting ben gezaagd in plaats van geboren. En hoe ouder ik word, hoe meer ik mezelf realiseer dat ze gelijk had. Hoe bedoel ik dat? Al sinds ik mezelf kan herinneren was ik al anders dan anderen. Ik ging na afloop van school nooit met andere kinderen buiten spelen, maar verkoos vaak alleen te spelen. In het voortgezet onderwijs was ik ook een einzelgänger, ik maakte mijn huiswerk alleen tijdens tussenuren, ging niet mee naar feestjes behalve een enkele keer die ik het liefst wil vergeten en uitgaan in het weekend deed ik al helemaal niet. Ik verkoos met mijn neus in de boeken te duiken, veel te lezen over van alles en nog wat, en als ik al eens televisie keek dan was het meestal educatief. Dat ik er wat van opstak. En dat had ook zijn positieve uitwerkingen. Ik wil zonder al te veel hoog van de toren te blazen zeggen dat ik veel weet over geschiedenis, muziek en heb een behoorlijke talenknobbel. Ik denk ook dat ik een behoorlijk scherpe visie heb over hoe dingen werken in de wereld.
Toen ik wat ouder werd kwam daar de muziek bij als ontspanning - het begon met elektronische muziek, dat sloeg over in akoestisch en singer-songwriter materiaal en oude rock/bluesrock, actief en passief. Ik ging concerten bezoeken, meestal met een vaste persoon, later vaak alleen. Ik was vroeger erg timide, nu is dat minder en durf ik meer. Ik bezoek regelmatig een kroeg, meestal alleen maar soms ook met iemand anders. Ik doe wat ik doe, wat ik leuk vind en trek me minder aan van andermans meningen. Wat ik irritant vind windt me minder op en stukje bij beetje kan ik het alles beter van me afzetten. Ik ben nog lang niet waar ik wil zijn, maar dat komt uiteindelijk wel goed. Ooit overwin ik al mijn angsten, al moet de onderste steen boven, alles uit de kan en het laatste oortje versnoept.
Afgelopen week had ik een van de meest surrealistische gesprekken met iemand ooit. Voordat ik daar op verder ga moet ik eerst uitleggen dat ik sinds een paar weken psychiatrische hulp heb door middel van online gesprekken. In mijn leven heb ik er al vaker gebruik van gemaakt, via Huisartsen-praktijk ondersteuning (GGZ) kun je dan in aanmerking komen voor deze hulp. Dit doe ik om mijzelf van bepaalde verkeerde denkwijzen af te helpen, maar ook om gewoon eens heel diep mijn ei kwijt te kunnen zonder daar iemand mee lastig te vallen. Ik heb er baat bij, mijn stemmingen zijn nogal wisselend en het laatst wat ik wil is een plaag zijn voor mijn naasten. Want dat schoot nog wel eens tekort de laatste paar maanden. Geef ik zonder meer toe. Wat er tijdens mijn jeugdjaren is gebeurd mag ik niet kopiëren en reflecteren op anderen. En daar heb ik hulp voor nodig. Vandaar deze move.
Enfin, ik had dus een online gesprek met een psychiatrisch helper (psychiater, al heeft die een iets andere werkwijze) en het gesprek kwam op mijn verhouding tot relaties en seks en hoe ik daar in stond. Ik gaf aan dat een relatie prachtig zou zijn, maar dat het niet perse hoeft. Wat er op mijn pad komt, dat komt op mijn pad.
''Maar heb je wel eens seks?''
Ik werd zo rood als een kreeft en sloeg bijna dicht. Die vraag had ik in geen vijftig jaar verwacht. Ik vroeg waarom ze dat wilde weten.
''Regelmatig seks helpt bij het verlagen van stress en bijbehorende klachten.''
Ik vertelde haar dat ik dat niet heb. Seks is voor mij geen optie en dat heeft twee redenen. Ten eerste, ik heb geen vaste vriendin waarmee ik seks kan hebben. En mocht ik die wel hebben dan is mijn seksuele ervaring dusdanig laag dat ik eigenlijk niks kan beginnen. Seks moet leuk zijn voor iedereen, en ik kan dat niemand bieden. Daarbij is mijn uiterlijk nu niet dusdanig aantrekkelijk dat ik me als gebronsde adonis kan voordoen.
''Maar uiterlijk is niet belangrijk bij een seksueel intermezzo, toch?''
Yeah, right! Dat is niet de impressie die ik meegekregen heb tijdens mijn leven. Heel mijn leven krijg ik al de indruk dat er voor seks toch echt meer nodig is dan een intelligent brein en een vlotte babbel.
''Heb je wel eens seks gehad dan?''
Een aantal keer. Maar dat was met een prostituee (ik werd roder en roder maar ik besloot er alles uit te gooien - no pun intended) en na een aantal keer besloot ik voor mezelf dat dit het niet was voor me. Voor seks heb ik een klik nodig en dit was me veel te zakelijk.
''Maar heb je wel seksuele gevoelens dan?''
Jawel, maar minder en minder. Ik had op een gegeven moment een enorm verlangen naar seks, vandaar ook mijn beslissing om het op de prostitutische manier te proberen. Nu is dat verlangen een stuk minder, zeg maar gerust bijna verdwenen. Ik heb aanvaard dat het er gewoon niet inzit, hoezeer ik dit ook moeilijk te accepteren vind. Ik kan het gewoon niemand aandoen om met mij seks te hebben om de doodsimpele reden dat ik niets kan bijbrengen en indienen, zowel op vaardigheid als op uiterlijk.
En toen was het stil. Of het nou mijn antwoord was, of het feit dat ze even niets meer wist te vragen, dat weet ik niet. Maar het was wel typerend. Een van de meest directe antwoorden die ik ooit gaf op een vraag. Want zo is het gewoon. Dat is de reden waarom seks en ik een haat-liefde verhouding hebben.
Ze vroeg me nog wat over of ik me voor meer dingen schaamde maar ik luisterde maar met een half oor. Ik realiseerde me nu pas écht dat ik het opgegeven had. En dat een relatie misschien wel heel moeilijk gaat worden. Verbaasde het me? Nee. Want ik wist het eigenlijk al vroeg. En ik heb het nooit iemand verteld, tot die bewuste online sessie. En eerlijk gezegd voelt het als een opluchting. En niet als een afgang.
Mocht ik ooit reïncarneren na dit leven, dan gelieve graag een andere zaag te gebruiken. Of me uit een mal te gieten. Want die kun je van tevoren net zo mooi maken als je wilt. Als je voor een dubbeltje gezaagd ben, wordt je nooit een kwartje. Jammer genoeg. Maar het houdt me niet tegen om zoveel mogelijk uit het leven te halen. Zonder seks blijft er nog genoeg over. En daar focus ik me op.
Reactie plaatsen
Reacties