Goedemorgen!
Voor ik deze tekst verder ga uitwerken wil ik er eerst bij vermelden dat onderstaand niet voor iedereen te lezen is. Ik ga hier namelijk dingen bespreken over mijn seksleven. En dat is niet aan alle dovemansoren gericht. Niet dat ik iets te verbergen heb, dat niet. Want als ik een boek zou moeten schrijven over mijn seksleven komen we niet verder dan een titel en een inhoudsopgave met verwijzingen naar lege bladzijden. Een voorwoord is al genoeg eigenlijk. Talking about writers block!
Allereerst, het feit dat ik mijn kaarten op tafel durf te gooien is op zich al een overwinning. Diegenen die mij kennen weten dat ik eigenlijk het grootste gedeelte van mijn leven in een soort afzondering heb geleefd, ik durfde niks en wilde niks, vond dat ik er niet toe deed en vertrouwde maar heel weinig mensen. Waarom dat was, daar ga ik het nu niet over hebben. Water under the bridge. Wat het meest belangrijk is is dat ik er een streep onder dat verleden heb getrokken....pun intended.
Aangezien ik me altijd voor mijzelf heb geschaamd qua lichaamsbouw en weinig zelfvertrouwen had en heb ben ik eigenlijk nooit écht seksueel actief geworden. Het is eigenlijk nooit aan de orde geweest. Ik heb zelfs een periode gekend waarin ik aseksueel was puur omdat ik maar bleef denken en zeggen tegen mezelf dat het er toch nooit van zou komen. Natuurlijk zijn er verlangens. Hormonen kun je niet uitschakelen. En wat mij altijd tot zekere zin heeft gefrustreerd is dat miljarden mensen wél actief bezig zijn tussen de lakens terwijl ik hemel en aarde en het hele universum moet bewegen om ook tot die groep mensen te behoren. Maar dat zegt meer over mezelf dan over die andere miljarden die wél het geluk hebben om regelmatig het leven te vieren.
Dus wat ga je dan doen als gefrustreerde vrijgezel? Je verruimt je horizon en besluit voor jezelf dat als Mohammed niet naar de berg mag, de berg dan maar naar Mohammed moet komen. En ik op een gegeven moment zo verlangde naar gewoon seks en naakte lichamen over elkaar dat ik besloot het op negenenveertig jarige leeftijd het over een andere boeg te gaan gooien. Ik ben wat gaan bellen naar privéhuizen en vond een leuke dame die bereid was om tegen betaling seks met mij te hebben. Ik gaf aan de telefoon aan dat het mij niet uitmaakte hoe oud ze was of hoe ze eruit zag, als ze maar lief was. Na mijn situatie uit te hebben gelegd bood men mij aan om dat meisje naar mij toe te laten komen omdat ik niet geheel zeker was of ik wel naar het privéhuis durfde. Daar had ik wel oren naar en zo geschiedde. En die eerste keer was geweldig. Je hoort vaak dat zo'n eerste keer met een pro dan niet geheel is wat je ervan verwacht, maar in mijn geval loste het al mijn verwachtingen ruimschoots in. Het is inmiddels twee jaar geleden, maar ik weet nog dat ik een week compleet in euforie verkeerde. Weer een stap verder in mijn ontwikkeling.
Maar hoe fantastisch het ook was, het ging puur om de seks. En inmiddels weet ik na een aantal keren verder dat dit niet écht mijn ding is. Ik heb een klik met iemand nodig om me compleet over te geven en de durf te hebben om all the way te gaan. En hoewel het een hele leuke meid was had ik niet echt die klik met haar. En dat snap ik ook wel - het blijft een business transactie. Je doet de daad een aantal keer en een anderhalf uur later ga je weer uit elkaar als vreemden. En heel misschien moet dat voor mij ook wel zo zijn. Want seks met een échte vriendin, dat is een ander paar mouwen. Ik vind namelijk dat in de situatie Friends with Benefits je er allebei beter van moet worden. En ik heb niets te bieden op seksgebied. Ervaring heb ik niet. Je wilt als man toch wat op tafel kunnen brengen, toch? Eenrichtingsverkeer vind ik het ergste wat er is. Twee personen, één richting. Dat kan ik niemand aandoen, simpel. Het enigste wat ik wel heb is passie en humor. En twee handen en een tong. Of je moet seksueel opgewonden raken van instructies uitdelen zoals aan een blinde persoon in een mijnenveld.
Of ik er voor opensta? Ja. Of ik er een vriendschap voor op het spel wil zetten? Absolutely not. Vriendschap is voor mij belangrijker dan wat dan ook. Iemand bijstaan en goed voor diegene zijn en ten alle tijden je hulp kunnen aanbieden. En gewoon als vrienden leuke dingen kunnen doen. Het gezelschap is de beloning.
Volgende aflevering in dit blog - hoe je met gestampte muisjes op beschuit je vloer kunt stukadoren.
Reactie plaatsen
Reacties